Ine Catharina Geraedts ’’Neemwaar’’

BIOGRAPHY

"ER BESTAAT EEN THEORIE DIE ZEGT DAT KUNST BEDOELD IS OM MEER VAN DE WERKELIJKHEID MEE TE MAKEN"

INTRO intro

Ik ben Ine Catharina Geraedts, autonoom beeldend kunstenaar in beeld en bewegend beeld, meer exact: in video art, fotografie, schilderen .
In 2003 ben ik gestart met mijn opleiding aan de Academie Beeldende Kunsten Maastricht,waarna ik na de propaedeuse bewust heb gekozen voor de richting Autonoom Beeldende Kunst.
Mijn studie heb ik als een verrijking ervaren op beeldend gebied en zeker ook op persoonlijk vlak. In 2008 heb ik de studie succesvol afgesloten en een expositie gehouden in de Academie Beeldende Kunsten Maastricht.

Ik ben toen door het Tijdschrift KUNSTBEELD.NL genomineerd tot een van de 20 kunstenaars die het predikaat “Jong Talent '08” heeft gekregen. Dit is gepubliceerd in het Tijdschrift KUNSTBEELD.NL nr. 9 2008, in het artikel “Een keuze uit opvallende afgestudeerden van 2008”. Daar ben ik terecht trots op.
"Geraedts schiet eenvoudige, maar krachtige videobeelden en voegt daaraan zorgvuldig gekozen tekstflarden toe. Er worden meeslepende verhalen gesuggereerd maar de films zijn beperkt tot het hoognodige. LvR"

Door Metropolis M, is in oktober 2008 een videofragment uit mijn afstudeerproject “Poëzie in de ruimte” , via YouTube, gepresenteerd.
Voor contact of commentaren: info@neemwaar.nl

STATEMENT
“Poëzie in de ruimte”

Ik liep door de huiskamer en zag plotseling in een glazen kastdeur een spiegelbeeld van iets dat buiten gebeurde. Het spiegelbeeld dat ik in de glazen kastdeur zag, verstrengelde zich in mijn hoofd met de treurige stem die op dat moment uit de luidsprekerbox klonk. Het spiegelbeeld en de stem werden één geheel. Dit raakte mij.
Ik werd mij bewust van het feit dat twee totaal los van elkaar staande beelden – in dit geval audio en video – die elk hun eigen authenticiteit bezitten, elkaar bijzonder sterk kunnen beïnvloeden. Dit kan zowel op een positieve, als ook op een negatieve manier gebeuren. Ze vullen elkaar aan en vormen zo één geheel of doen juist iets aan elkaar af en werken zo sterk contrasterend.

De mens is in onze huidige, drukke en jachtige tijd vaak alleen met zichzelf bezig, zodat hij zijn directe omgeving nauwelijks waarneemt. Dit terwijl er zoveel bijzondere dingen om hem heen gebeuren.

In de gewone, alledaagse werkelijkheid neem ik bijzonder gewone en daardoor gewoon bijzondere situaties waar. Ze bieden zich als het ware bij mij aan.
De ene keer zijn dit situaties waarin machtsverhoudingen, rangorde, onderdrukking of angst een rol spelen. De andere keer zijn dit voor mij in het oog springende composities van ruimtelijkheid, schaduw, contrast, tegenlicht of spiegeling. Schaduwen vormen een regelmatig terugkerend thema in mijn beelden.

Opnames van deze situaties vormen het basismateriaal van mijn werk. Door beeldfragmenten uit hun context te halen en sterk te isoleren, tracht ik een intensivering van de waarneming te bereiken.
Uiteindelijk vorm ik door middel van extreme isolatie en/of samenvoeging een nieuw beeld met een andere lading dat om een geheel nieuwe waarneming vraagt.

"SPATIAL POETRY"

I was walking through the living room, when I suddenly caught a glimpse of something that was happening outside reflected in the glass door of a cupboard. The mirror image that I saw, mixed itself in my head with the sad voice that at that same moment came from the loudspeaker. The mirror image and voice became one.
This hit me so hard that I became conscious of the fact that two completely separate perceptions – in this case audio and video – that each have their own authenticity, can influence each other very powerfully. This can happen both in a positive and in a negative way. They can complete each other and merge as one or take something away from each other and be contrastive.

In the hectic society in which we currently live, people are often so focused on themselves that they hardly perceive the things that happen in their direct environment. This, while there are so many extraordinary things happening around them.

In our regular, daily reality, I perceive extraordinarily ordinary and therefore ordinarily extraordinary situations. They kind of present themselves to me.

Sometimes, these are situations in which power struggles, ranking order, oppression or fear play an important role. Other times, these are compositions of space, shadows, contrasts, backlighting or reflections that somehow draw my attention. Shadows, therefore, are a regularly emerging theme in my images.
Video and photo takes of these situations make up the basis of my work. By separating video or photo shots from their original context and isolating them, I try to create an intensification of the perception.
Eventually, by means of extreme isolation and/or merging, I create a new image with a different feel and meaning to it, that requires a completely new perception.